Du steig ut

                                                      1.

                                                      Du steig ut av grava,

                                                      dagen vår er ny.

                                                      Alt er kledd i lys,

                                                      å, for eit morgongry.

                                                      Natta vår er borte,

                                                      Jesu frelse kom.

                                                      Sigeren er vunne,

                                                      grava di er tom.

                                                      2.

                                                      Døden kunne ikkje

                                                      halda på Guds Son.

                                                      Du er god og heilag,

                                                      grava di er tom.

                                                      Der, i død og mørke,

                                                      der var du den Gud,

                                                      som har vist din siger

                                                      ved å vandre ut.

                                                      3.

                                                      Sjå, i dødens rike,

                                                      til den vonde hær,

                                                      varsla du din siger,

                                                      du forkynte der.

                                                      Alle vonde makter

                                                      skalv i død og gru.

                                                      Aldri skal dei sigra,

                                                      sigeren er du.

                                                      4.

                                                      I din død var vi,

                                                      ja, døden på ein kross.

                                                      Ved den opne grava

                                                      kjem ditt liv i oss.

                                                      Døden din er veg til

                                                      liv og opne rom.

                                                      Vi får alt i gave. Alt,

                                                      fordi du kom.

                                                      5.

                                                      Teiknet ditt var naglar

                                                      da du anda ut.

                                                      Da, i siger vann du,

                                                      ånda var hos Gud.

                                                      Boren frå ein kross, til

                                                      grava, du, Guds Son,

                                                      men ein røvar såg deg

                                                      stråle i Guds rom. 

                                                      6.

                                                      Eg stig ut i lyset

                                                      tett ved dine steg.

                                                      Eg har vunne livet

                                                      du har gjeve meg.

                                                      Når min pust er omme,

                                                      er eg der, hos deg,

                                                      du som alltid ventar

                                                      på å møte meg.

                                                      7.

                                                      Du er førstegrøda, 

                                                      slik skal eg stå opp.

                                                      Du skal rope siger

                                                      mot min døde kropp.

                                                      Snart skal eg få sjå deg

                                                      i det lyse rom,

                                                      saman med ein røvar

                                                      takka deg som kom.

 

                                                      Kristin Reitan

                                                      Molde 2015

 

                                                      Revidert 15.august 2016.

                                                                      

                                                      Tredje dagen etter 

                                                      Jesu død:

 

                                                     "Men på den første 

                                                      dagen i veka

 

                                                      kom dei grytidleg

                                                      til grava.

                                                     

                                                      Dei hadde med seg

                                                      dei angande urtene

                                                      dei hadde gjort i stand.

   

                                                      Men dei fann steinen

                                                      rulla frå grava.

 

                                                      Og då dei gjekk inn,

                                                      fann dei ikkje lekamen

                                                      åt Herren Jesus.

 

                                                      Og det hende,

                                                      medan dei stod der

                                                      og ikkje visste

                                                      kva dei skulle tenkja,

 

                                                      sjå, då stod to menn

                                                      hjå dei,

 

                                                      kledde i skinande klede.

 

                                                      Kvinnene vart forfærde

                                                      og bøygde seg

                                                      med andletet mot jorda.

 

                                                      Då sa mennene til dei:

 

                                                      Kvifor leitar de

                                                      etter den levande

                                                      mellom dei døde?

 

                                                      Han er ikkje her,

                                                      han er oppstaden!

                                                                  

                                                      Kom i hug 

                                                      korleis han tala

                                                      til dykk

 

                                                      medan han endå

                                                      var i Galilea,

                                                      då han sa:

 

                                                      Menneskesonen

                                                      skal gjevast i hendene

                                                      på syndige menneske,

                                                      verta krossfest

 

                                                      og stå opp att

                                                      på den tredje dagen.

 

                                                      Då mintes dei

                                                      orda hans.

 

                                                      Og då dei kom 

                                                      attende frå grava,

                                                      fortalde dei alt dette

                                                      til dei elleve

                                                      og alle dei andre.

 

                                                      Dei som fortalde dette

                                                      til apostlane,

 

                                                      var Maria Magdalena

                                                      og Johanna og Maria,

                                                      mor til Jakob,

 

                                                      og dei andre 

                                                      kvinnene.

                                                     

                                                      Og apostlane meinte 

                                                      dette var laust snakk,

 

                                                      og dei trudde dei ikkje.

 

                                                      Men Peter stod opp

                                                      og sprang til grava.

 

                                                      Då han bøygde seg ned,

                                                      såg han berre linkleda.

                                    

                                                      Han gjekk så heim,

                                                      og undra seg over det

                                                      som hadde hendt.

 

                                                      Og sjå, same dagen

                                                      var to av dei på veg til ein by

                                                      som heiter Emmaus, 

                                                      og ligg seksti stadier

                                                      frå Jerusalem.

 

                                                      Og dei tala seg imellom

                                                      om alt dette som hadde hendt.

 

                                                      Og det hende

                                                      medan dei tala saman

                                                      og drøfta dette,

 

                                                      at Jesus sjølv

                                                      kom nær til dei

 

                                                      og gav seg i lag

                                                      med dei.

 

                                                      Men augo deira

                                                      vart haldne att,

 

                                                      så dei ikkje kjende han.

 

                                                      Han sa til dei:

 

                                                      Kva er det de går

                                                      og talar saman om

                                                      på vegen?

 

                                                      Då stogga dei,

                                                      og såg sorgfulle opp.

 

                                                      Kleopas,

                                                      den eine av dei,

                                                      sa til han:

 

                                                      Er du den einaste 

                                                      av dei som held til

                                                      i Jerusalem,

 

                                                      som ikkje veit

                                                      kva som har hendt der

                                                      desse dagane?

 

                                                      Han sa til dei:

 

                                                      Kva då?

 

                                                      Dei sa til han:

                                                      Det med Jesus frå Nasaret,

                                                      ein mann som var

                                                      ein profet,

 

                                                      mektig

                                                      i gjerningar

                                                      og ord 

 

                                                      for Gud

                                                      og alt folket -

 

                                                      og korleis

                                                      øvsteprestane og

                                                      rådsherrane våre

                                                      gav han over til å

                                                      dømast frå livet,

                                     

                                                      og krossfeste han.

 

                                                      Men vi vona 

                                                      at han var den 

                                                      som skulle løysa ut

                                                      Israel.

                                                      

                                                      Og no er det alt

                                                      tredje dagen

                                                      siden dette hende.

 

                                                      Men så har nokre

                                                      av kvinnene våre

                                                      skaka oss opp.

 

                                                      I dag tidleg 

                                                      var dei ute ved grava.

 

                                                      Men deI fann ikkje

                                                      lekamen hans.

 

                                                      Så kom dei og fortalde

                                                      at dei hadde sett 

                                                      eit syn av englar 

                                                      som sa at han lever.

 

                                                      Nokre av dei

                                                      som var med oss,

                                                      gjekk då til grava.

 

                                                      Dei fann det

                                                      såleis som kvinnene 

                                                      hadde sagt.

 

                                                      Men han

                                                      såg dei ikkje.

 

                                                      Då sa han til dei:

 

                                                      Kor uvituge de er,

                                                      og kor seinhjarta til å tru  

                                                      alt det profetane har tala!

                                                      

                                                      Laut ikkje Messias lida dette

                                                      og så gå inn til herlegdomen sin?

 

                                                      Og han tok til frå Moses

                                                      og frå alle profetane

 

                                                      og la ut for dei

                                                      det som er skrive

                                                      om han

                                  

                                                      i alle Skriftene.

                                                      

                                                      Då dei kom bort til

                                                      den landsbyen dei

                                                      var på veg til,

 

                                                      lest han

                                                      som han ville

                                                      gå lenger.

 

                                                      Men dei nøydde han

                                                      og sa:

 

                                                      Ver hjå oss,

                                                      for det lir mot kvelden,

                                                      og dagen hallar.

 

                                                      Han gjekk då inn

                                                      for å vera hjå dei.

 

                                                      Og det hende

                                                      då han sat til bords

                                                      med dei,

 

                                                      då tok han brødet,

                                                      velsigna det

                                                

                                                      og braut det 

                                                      og gav dei.

 

                                                      Då vart augo deira opna,

                                                      og dei kjende han.

 

                                                      Så vart han usynleg for dei.

 

                                                      Og dei sa til kvarandre:

                                                      Brann ikkje hjarto våre i oss

                                                      då han tala til oss på vegen

                                                      og opna Skriftene for oss?

 

                                                      Og dei gav seg på veg

                                                      i same stunda,

                                                      og vende attende til Jerusalem.

 

                                                      Der fann dei dei elleve samla,

                                                      og dei som heldt lag med dei.

 

                                                      Og dei sa:

 

                                                      Herren  

                                                      er sanneleg 

                                                      oppstaden,

 

                                                      og Simon har sett han!

 

                                                      Dei to fortalde då 

                                                      kva som hadde hendt på vegen,

 

                                                      og korleis dei hadde

                                                      kjent han att

                                                      då han braut brødet.

 

                                                      Medan dei tala om dette,

 

                                                      stod han sjølv

                                                      midt imellom dei

                                                      og sa til dei:

 

                                                      Fred vere med dykk!

 

                                                      Men dei vart forfærde

                                                      og fulle av redsle,

 

                                                      og trudde det var

                                                      ei ånd dei såg.

 

                                                      Han sa til dei:

 

                                                      Kvifor er de forfærde?

 

                                                      Kvifor stig

                                                      tvilande tankar opp

                                                      i hjarto dykkar?

 

                                                      Sjå hendene mine 

                                                      og føtene mine,

                                                      at det er eg!

                              

                                                      Tak på meg

                                                      og sjå!

                           

                                                      For ei ånd 

                                                      har ikkje kjøt og bein,

                                                      slik de ser at eg har.

 

                                                      Og då han hadde sagt dette,

                                                      synte han dei hendene

                                                      og føtene sine.

 

                                                      Men då dei endå ikkje trudde

                                                      for berre glede,

 

                                                      og undra seg,

 

                                                      sa han til dei: 

                                                      Har de noko å eta her?

 

                                                      Dei gav han då

                                                      eit stykke steikt fisk

                                                      og noko av ei honningkake.

 

                                                      Og han tok det og åt det

                                                      medan dei såg på.

 

                                                      Så sa han til dei:

 

                                                      Dette er orda mine,

                                                      som eg tala til dykk

                                                      medan eg endå

                                                      var hjå dykk,

 

                                                      at det laut oppfyllast

                                                      alt det som er skrive

                                                      om meg

                   

                                                      i Moselova og profetane

                                                      og salmane.

 

                                                      Da opna han

                                                      for tankane deira,

 

                                                      så dei kunne 

                                                      skjøna Skriftene.

 

                                                      Og han sa til dei:

 

                                                      Så står det skrive,

                                                      at Messias laut lida

                                                      og stå opp att frå dei døde

                                                      tredje dagen,

 

                                                      og at omvending

                                                      og forlating for syndene

                                                      skal forkynnast

 

                                                      i hans namn

 

                                                      for alle folkeslag,

                                                      frå Jerusalem 

                                                      og vidare ut.

 

                                                      De er vitne om dette.

 

                                                      Og sjå, eg sender over dykk

                                                      det som Far min har lova.

 

                                                      Men de skal

                                                      halda dykk i byen

 

                                                      til de vert kledde

                                                      i kraft frå det høge.

 

                                                      Han førde dei ut

                                                      imot Betania,

 

                                                      og han lyfte

                                                      hendene sine

                                                      og velsigna dei.

 

                                                      Og det hende 

                                                      medan han velsigna dei,

 

                                                      at han skildest frå dei

                  

                                                      og vart teken opp

                                                      til himmelen.

 

                                                      Og dei fall ned

                                                      og tilbad han

 

                                                      og vende attende

                                                      til Jerusalem

                                                      i stor glede.

 

                                                      Og dei

                                                      heldt seg alltid

                                                      i templet

 

                                                      og lova

                                                      og prisa Gud.

 

                                                      Lukas 24.